Lei Hannen (Limburg, 1954) is een Nederlands kunstenaar. Hij volgde de opleiding toegepaste natuur en chemie, dat de basis was van zijn carriere. Als veertienjarige bouwde hij een doka en experimenteerde hij met fotografische technieken.

Met de toename van de technologische ontwikkeling en de daarmee gepaard gaande investeringen ebde de interesse voor deze kunstvorm steeds verder weg. Rond zijn dertigste ontdekte hij de keramiek als kunstvorm. Hij volgde bij een aantal beroepskeramisten cursussen of stages. Het keramiekproces, dat voor hem synoniem met het spel der elementen, spreekt hem sterk aan.

Hij ervaart deze opgelegde natuurlijke wetmatigheden niet als een belasting, maar juist als een metafoor voor de kracht van de elementen met het daarmee verbonden respect. Het relativeert. Hierin scheppend te handelen ondervind hij als een voorrecht. Tevens is het scheppende element in het wordingsproces een weerspiegeling van de vrijheid die hij als onontbeerlijk acht. Vrijheid die je bevechten moet. Als een snoer rijgen zich de ervaringen aan elkaar. Elke schakel is een wezenlijk onderdeel. Stuk voor stuk moeten ze doorgrond zijn om als basis te dienen voor een nieuwe uitdaging.