Ron van der Werf (1958) studeerde aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag. Voor het maken van zijn kunstwerken gebruikt Van der Werf acryl en olieverf op doek, paneel of papier. Krijt, potlood, stukjes doek, karton, draad en zand worden ook gebruikt. De kleuren die hij meestal gebruikt zijn verschillende tinten wit, bruin en blauw. Vervolgens glaceert hij zijn schilderijen met transparante lagen van eik, siena en andere aardse kleuren. De schilderijen zijn duidelijk het resultaat van hard werken en zwoegen. Dit komt tot uiting in de verflagen vermengd met verschillende materialen waarin men de ‘genese’ van het schilderij kan zien.

Van der Werf werkt intuïtief: hij gelooft in een innerlijke kracht die hem ertoe aanzet bepaalde vormen, kleuren en materialen te gebruiken. Pas nadat hij de materialen op het doek heeft overgebracht, ziet hij wat zijn innerlijke zelf hem wilde laten creëren. Zijn werk kan worden gezien als vergelijkbaar met muziek: de meest abstracte vorm van kunst. Materiaal, kleur en compositie stralen rust, weldadigheid en kracht uit.

Sommige innerlijke afbeeldingen worden niet gemakkelijk overgebracht naar een nieuw schilderij. Regelmatig gebeurt het dat een schilderij er afgewerkt uitziet, maar het beeld lijkt niet te passen in het innerlijke beeld of verhaal waarvan Van der Werf dacht. Sommige stukken kunnen dan worden verwijderd of toegevoegd, bovenop het vorige kunstwerk. Op deze manier stapelen verenigingen zich op om zijn wereld te vormen, zijn schilderij.