Jan te Wierik (Hengelo, 1954) is een Nederlands kunstenaar. In een krakerswoning aan de Parallelweg pionierde hij vanaf midden jaren zeventig. Daar begon hij als beeldhouwer. Omdat het beeldhouwen te zwaar werd, wisselde hij hamer en beitel in voor de kwast. Zijn eerste schilderwerken waren abstract, opgebouwd met heftige streken in ongekend fel contrasterende kleuren, iets dat tot het laatst toe zij handelsmerk bleef.

Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderlijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen. Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstract kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting.